3.Η θεωρεία της υπεραναπλήρωσης στην μεγιστοποίηση της απόδοσης

Μεγιστοποίηση Αθλητικής Απόδοσης »

Για να υπάρξει βελτίωση στην αθλητική επίδοση, χρειάζεται ο αθλητής να είναι σχεδόν συνεχώς στα όρια του. Ένας αθλητής όταν είναι πολύ «φρέσκος», απλά σημαίνει ότι δεν δουλεύει αρκετά, ή ότι έχει και αλλά περιθώρια άσκησης. Αντίθετα, όταν κάποιος αθλητής νοιώθει πολύ κουρασμένος, το σώμα του δεν θα τον αφήσει να γυμναστεί όσο πρέπει, αφού θα λειτουργήσει ένα σύστημα αυτοπροστασίας στην υπερπροπόνηση.

Όλα τα προπονητικά προγράμματα σχεδιάζονται σε κύκλους (μικρο-κυκλους, μεσο-κυκλους) ούτως ώστε να δίνουμε χρόνο στο σώμα μας να παίρνει τα ευεργετήματα της άσκησης, με σκοπό είτε την ευεξία, είτε την μεγιστοποίηση της απόδοσης. Αυτή η διαδικασία κάθε άλλο πάρα απλή είναι και συμπεριλαμβάνει νευρο-μυικές συναρμογές, εργομετρικές αλλαγές, ψυχοσωματικές προσαρμογές και ορμονικές διαταραχές.

Για να καταφέρουμε να έχουμε μια ισορροπία, κάτι που θα δώσει την ευκαιρία στον γυμναστή να ξέρει πως να προσαρμόσει την προπόνηση του, πρέπει να έχουμε μια εικόνα από τις πιο πάνω παραμέτρους αν όχι εβδομαδιαία, τουλάχιστον μηνιαία.

Μεγιστοποίηση Αθλητικής Απόδοσης »

Ο ρόλος του εργοφυσιολόγου ή αθλίατρου, δεν είναι απλά να δίνει κάποια νούμερα αλλά να ερμηνεύει σωστά αυτά τα δεδομένα ούτως ώστε να μπορέσει να δώσει εύκολες λύσεις.

Η διαφορά της υπερπροπόνηση με της υπεραναπλήρωσης είναι ελάχιστες, και είναι αυτό που ξεχωρίζει την επιτυχία από την αποτυχία στο τέλος του κάθε κύκλου προππονήσεων.

Η διαδικασία ταυτοποιήσης αυτού του σημείου περιλαμβάνει:

αθλητικά ερωτηματολόγια,

τεστ αντίδρασης,

εργομετρικά τεστ,

αιματολογικές και ουρολογικές εξετάσεις,

όπως επίσης και καθημερινή παρατήρηση των ποδοσφαιριστών από το τεχνικό επιτελείο της ομάδας.