Συγγραφείς - Υφαντίδης Αχιλλέας

Η μετάβαση ενός αθλητή από τις ακαδημίες στην πρώτη ομάδα είναι μία δυναμική διαδρομή γεμάτη προκλήσεις με στόχο την κατάκτηση της ιδανικής αποδοτικότητας και τη βέλτιστη δυνατή προσαρμογή στο νέο, ιδιαίτερα απαιτητικό και στρεσσογόνο περιβάλλον.

Στην πορεία αυτής της διαδικασίας δεν τεστάρεται απλά – όπως συνήθως υποθέτουμε - η αθλητική επίδοση και η γόνιμη προσαρμογή της στα νέα δεδομένα. Τίθενται σε δοκιμασία τα επίπεδα της επάρκειας του παιδιού – αθλητή αναφορικά με την κοινωνική αλληλεπίδραση, την ψυχολογική διαχείριση, την οργανωτική διευθέτηση, την περιβαλλοντική κατανόηση και τον αποτελεσματικό προσανατολισμό μέσα στις νέες συνθήκες.

Το παιδί – αθλητής δεν καλείται απλά να μπορεί να αντεπεξέλθει τεχνικά και τακτικά στην πρώτη ομάδα, ούτε βεβαίως καλείται να διατηρεί τη φυσική του κατάσταση σε υψηλό επίπεδο για να μπορεί να ακολουθεί τους εντεινόμενους ρυθμούς προπόνησης και αγωνιστικών υποχρεώσεων.

Σε υψηλό επίπεδο το παιδί αθλητής καλείται να επικαιροποιήσει και να βελτιώσει δραστικά μια πλειάδα αντιλήψεων και πεποιθήσεών του, τα οποία επηρεάζουν καταλυτικά τον τρόπο σκέψης, την ανάλυση και βίωση των συναισθημάτων και κατ’ επέκταση τον τρόπο, τον χρόνο και την παραγωγικότητα της δράσης τόσο εντός όσο και εκτός αγωνιστικών χώρων.

Η μετάβαση του παιδιού – αθλητή στην πρώτη ομάδα δημιουργεί απαιτήσεις για πιο ώριμη προσωπικότητα, με δυνατότητα κριτικής σκέψης για την αναγνώριση του νέου τρόπου παιχνιδιού, των θετικών και των αρνητικών σημείων του ίδιου του του εαυτού μέσα σε αυτά τα πλαίσια, τον γρήγορο εντοπισμό και διόρθωση των λαθών, την επίδραση που η πίεση αυτή έχει στη διαδικασία λήψης απόφασης, το χτίσιμο μίας νοοτροπίας αγωνιστή, που μπορεί να διαχειρίζεται τόσο τη νίκη όσο και την ήττα, τόσο το προβλέψιμο όσο και το απρόβλεπτο, τόσο το δίκαιο όσο και το άδικο.

Ένα παιδί αθλητής που θα πρέπει να δομήσει προσωπικότητα με κύριους άξονές της την πειθαρχία, τη συνεργατικότητα, την υπευθυνότητα, τη μεθοδικότητα, την αντοχή, την επιμονή, την υπομονή, την αφοσίωση, την εστίαση, την ταπεινότητα, και κυρίως, την προσαρμοστικότητα.

Τη δυνατότητά του δηλαδή να είναι δεκτικό σε νέες εμπειρίες, να αποκωδικοποιεί τα δεδομένα, τους κανόνες και στις σχέσεις των ανθρώπων σε κάθε νέο περιβάλλον αλλά και να αξιοποιεί υπέρ του κάθε συνθήκη, κάθε νέο ερέθισμα και κάθε νέο δεδομένο, χωρίς παρορμητισμούς, χωρίς φούσκωμα του μυαλού αλλά και χωρίς εύκολες απογοητεύσεις που οδηγούν σε πισωγυρίσματα, σε αποκινητροδότηση και σε παραίτηση.

Κάθε διαδικασία μετάβασης η οποία ανάλογα με το παιδί – αθλητή μπορεί να κρατήσει μέχρι και 5 έτη, κατανέμεται σε 4 φάσεις. Προετοιμασία, προσανατολισμός, προσαρμογή και σταθεροποίηση. Σε όλη αυτή τη διαδικασία, το παιδί – αθλητής έχει απόλυτη ανάγκη από ένα υποστηρικτικό προπονητικό αλλά και γονεϊκό περιβάλλον, που θα αφήνει ορθάνοιχτους τους διαύλους επικοινωνίας, δεν θα εξαντλείται σε στείρα κριτική αλλά αντιθέτως θα ενημερώνει, θα αναλύει, θα κατευθύνει, θα καθοδηγεί, θα ηρεμεί, θα εμπνέει, θα νουθετεί όποτε χρειάζεται και θα χαλιναγωγεί όποτε επιβάλλεται.

Το παιδί - αθλητής σε κάθε του βήμα στην πρώτη ομάδα πρέπει να γνωρίζει:

• Ποιες είναι οι νέες απαιτήσεις που οι προπονητές έχουν από αυτό, ποιους ρόλους έχει, ποιος είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος να λειτουργεί για το καλό της ομάδας

• Ποιο είναι το πλαίσιο, η ιστορία, η φιλοσοφία, η δυναμική, to brand name της ομάδας στην οποία έχει ενταχθεί

• Ποιος είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος προπόνησής του για να βελτιώσει ατομικά μειονεκτήματα, τόσο σε τεχνικοτακτικό επίπεδο όσο και σε σωματικό, πνευματικό και ψυχικό επίπεδο

• Τι συνεπάγεται τόσο για τον ίδιο όσο και για την ομάδα του, η τυχόν αδιαφορία του, η έλλειψη προσοχής, ο εφησυχασμός στο ταλέντο του, η αλαζονεία και έπαρση για την επιλογή του στην πρώτη ομάδα

• Πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος της ορθής επικοινωνίας για τη βελτιστοποίηση των διαπροσωπικών του σχέσεων μέσα στα ομαδικά πλαίσια αλλά και για την ταχύτατη και αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση των όποιων περιβαλλοντικών εμποδίων ορθώνονται, όποιων ατομικών φόβων, διλημμάτων, αδιεξόδων εγείρονται

• Ποιος είναι ο ορθός τρόπος να διεκδικεί, να αμφισβητεί, να συναγωνίζεται, να ανταγωνίζεται, ζητά αποδοχή, αναγνώριση ακόμη και σεβασμό των κόπων και των ονείρων του

• Ποιος είναι ο σωστός τρόπος να αντιστέκεται στις σειρήνες της δημοσιότητας, τις παγίδες των social media

Σε κάθε όμως περίπτωση, όλοι μας καλό είναι να θυμόμαστε κάτι ουσιώδες. Ότι καμία αποτελεσματική μετάβαση από την ακαδημία στην πρώτη ομάδα δεν θα συντελεστεί ομαλά χωρίς να διασφαλίζονται συνθήκες υγιούς ανταγωνισμού του παιδιού – αθλητή. Το παιδί – αθλητής για να μπορέσει να αξιοποιεί ευκαιρίες, πρέπει να παίρνει ευκαιρίες. Πρέπει να αγωνίζεται, να νιώθει ενεργό και αναπόσπαστο μέλος της ομάδας, να νιώθει ότι έχει αξιοσημείωτο ρόλο σε αυτήν.

Τα στατιστικά που μας έρχονται από τη Μεγάλη Βρετανία εξάλλου, καταδεικνύουν ότι μόνο 1 στα 200 παιδιά που υπογράφουν στις Ακαδημίες βρίσκουν τελικά το δρόμο για το επαγγελματικό ποδόσφαιρο και λιγότερο από το 1% από τα παιδιά που είναι εγγεγραμμένα στις Ακαδημίες θα παίξουν τελικά ποδόσφαιρο για βιοποριστικούς λόγους.